Το ξεπούλημα των ΕΛΠΕ είναι εθνική μειοδοσία - Δελτίο τύπου (Σχέδιο για κοινό Δ.Τ. με το σωματείο των ΕΛΠΕ. Δεν ετελεσφόρησε)

10 Ιουνίου 2002

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
(Σχέδιο για κοινό Δ.Τ. με το Σωματείο των ΕΛΠΕ. Δεν ετελεσφόρησε)

Το ξεπούλημα των ΕΛΠΕ είναι εθνική μειοδοσία

“Η μεγάλη επανάσταση της ελεύθερης αγοράς,
η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80,
έχει αρχίσει να αναστρέφεται.”
Φράνσις Φουκουγιάμα

“Το κράτος ψεύδεται
σ’ όλες τις γλώσσες του καλού και του
κακού κι ό,τι κι αν πει λέει ψέματα.”
Φρειδερίκος Νίτσε

Η ΚΥΒΈΡΝΗΣΗ, ΑΓΝΟΏΝΤΑΣ ΤΑ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΈΝΩΝ, συνεχίζει ακάθεκτη τον κατήφορο που οδηγεί στο ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, κινούμενη προφανώς από τις «επιταγές» των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

ΤΑ ΕΛΠΕ ΈΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΊΞΕΙ ΌΤΙ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΉΣΟΥΝ ΧΩΡΊΣ ΔΕΚΑΝΊΚΙΑ. Πολύ πιο γρήγορα, πιο δυναμικά, πιο δραστήρια, πιο τολμηρά από ότι με τους «ευέλικτους» ιδιώτες, οι οποίοι, συνεπικουρούμενοι από τις γενετικά τροποποιημένες ορντινάντσες τους, αφού σκυλέψουν έναν κερδοφόρο Οργανισμό, θα φύγουν αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια. Το έργο το έχουμε ξαναδεί.

ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΊΕΣ ΤΟΥ ΟΜΊΛΟΥ, κινούμενες μέσα σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό περιβάλλον, αναπτύχθηκαν και γιγαντώθηκαν αυτοχρηματοδοτούμενες χωρίς να επιβαρύνουν στο ελάχιστο τον Έλληνα πολίτη και φορολογούμενο. Αυτό το αποδεικνύουν:

• Η πρωτεύουσα θέση των ΕΛΠΕ στην εγχώρια αγορά
• Η κατάκτηση της αγοράς των Βαλκανίων
• Η πολιτική χαμηλών τιμών
• Η προστασία του περιβάλλοντος
• Η φροντίδα για παρουσία σε άγονες και ακριτικές περιοχές

ΤΟ ΤΟΝΊΣΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΦΩΣΤΉΡΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΎΣ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΌΝΟΥΣ. Αυτοί όμως κωφεύουν. Με επιχειρήματα του τύπου: «Είναι ο καλύτερος τρόπος ανάπτυξης...», «Για το καλό σας...», «Θα βελτιωθούν οι υπηρεσίες...», «Έτσι γίνεται σήμερα...», προσπαθούν να μας πείσουν.

Και απαντάμε:

• ΑΝΆΠΤΥΞΗ ΥΠΆΡΧΕΙ και μέσα από συνεργασίες και κοινοπρακτικά σχήματα, χωρίς εκχώρηση της περιουσίας στα ξένα (και ύποπτης, επιπλέον, προέλευσης) συμφέροντα.
  
  
• ΤΟ «ΚΑΛΌ ΜΑΣ» ΟΙ ΚΑΤΆ ΧΙΛΙΆΔΕΣ ΑΠΟΛΎΣΕΙΣ που ακολουθούν σε ανάλογες περιπτώσεις. Αφού το μοναδικό κόστος που περιορίζουν οι ιδιώτες είναι το κόστος εργασίας. Τα καθημερινά δημοσιεύματα του Τύπου το αποδεικνύουν: WORLDCOM, 28.700 φέτος-πέρυσι. HEWLETT PACKARD (εξαγοράστηκε από την COMPAQ) 15.000. ALCATEL, 30.000. FIAT, 10.000. Σιδηρόδρομοι στην Ιταλία 8.000... Στη Βουλγαρία η LUΚOIL απόλυσε ΟΛΟ το προσωπικό και έκλεισε το Διυλιστήριο, ο δε Λάτσης ’95-’99 έχει απολύσει 578 άτομα (από 1155), δηλ. το 50%!
  
  
• ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΆ ΠΟΛΎΝΕΚΡΑ ΑΤΥΧΉΜΑΤΑ στα τρένα της Βρετανίας, η αύξηση του κόστους των παρεχόμενων υπηρεσιών των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών, αλλά και η κατάρρευση κολοσσών στους τομείς Ενέργειας, Κατασκευών, ΜΜΕ που άφησαν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους (ENRON, 35.000. HOLZMANN, 24.000. KIRH, 15.000...) έδειξαν ότι η ανθρώπινη ύπαρξη στα διεθνή χρηματιστήρια είναι καμένο χαρτί.
  
  
• ΣΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ ΈΧΕΙ ΉΔΗ ΑΡΧΊΣΕΙ Η ΣΥΖΉΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΧΑΊΤΙΣΗ της ασύστολης πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων μετά τα μαύρα σκοτάδια στον Κλάδο Ηλεκτροπαραγωγής της Καλιφόρνιας, και τον εκτροχιασμό του Θατσερικού μοντέλου (Τρένα, Τηλεφωνία, Νερό).

Σήμερα στις ΗΠΑ επιλέγουν Δημοτικές επιχειρήσεις, κι οι Βρετανοί κι οι Γερμανοί ξαναμπαίνουν σε τροχιά. ΕΜΕΊΣ, ΤΏΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΆΛΛΟΙ ΓΥΡΊΖΟΥΝ ΠΊΣΩ, ΓΙΑΤΊ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΝΎΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΌΜΟ ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΆΚΡΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΎ... ΚΙ ΑΚΌΜΑ ΠΑΡΑΠΈΡΑ;


ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΘΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ οι αρόδιοι όταν μιλούν για εξασφάλιση των εργαζομένων από τη διατήρηση του Μάνατζμεντ, και οι δεσμεύσεις που θα αποσπάσουν από την κοινοπραξία.

Η «συνάρτηση» του κ. Χριστοδουλάκη με τη χρυσή μετοχή αποδείχτηκε ασυναρτησία, το Μάνατζμεντ με το 35% φούσκα, και οι υποσχέσεις για εξασφάλιση των εργαζομένων ΚΟΡΟΪΔΊΑ.

• ΤΑ ΚΟΙΝΟΠΡΑΚΤΙΚΆ ΣΧΉΜΑΤΑ αλλάζουν, μεταμορφώνονται, τροποποιούνται, και οι όποιες δεσμεύσεις δεν μεταβιβάζονται. Εύκολα το 23,17% μπορεί να γίνει μεγαλύτερο από το 35%. Είναι πολύ απλό: Ακόμα και με το 15,45% η LUKOIL ΜΠΟΡΕΙ να αποκτήσει το μάνατζμεντ. Ας έχει το Δημόσιο το 35%. Αν δεν καταλαβαίνουν την αριθμητική να τους την εξηγήσουμε.
  
  
• Ο ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ της (μετ)αλλαγής, κ. Τσοχατζόπουλος μπροστά στους εξαγριωμένους και προδομένους εργαζόμενους των ΕΛΠΕ, δήλωνε στις 28/5/2002 στο Διυλιστήριο: «Ο διαγωνισμός(!) ή θα ολοκληρωθεί με βάση τους αρχικούς όρους ή θα κηρυχθεί άγονος.»
  
  
• ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΏΡΑ Ο ΤΣΆΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ ΒΙΆΖΕΤΑΙ. Μόνο τα 154 δισ. δρχ. μετράνε. Τόσο πουλιέται το 1/4 περίπου των ΕΛΠΕ. Μα αυτό είναι το κόστος μίας (1) μόνο από τις 45 μονάδες παραγωγής καυσίμων! Και βιάζεται επειδή τα ζεστά 154 είναι η «εγγύηση» στην εκλογική νίκη του κόμματος.
  
  
• ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΈΡΕΙΕΣ ΤΟΥ «ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΎ» θα τις δούνε όλοι μαζί αργότερα. Λεπτομέρειες για τις οποίες η OMV αποκλείστηκε!
  
  
• Η ΔΙΑΦΆΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΎ(;!) καλύπτεται με μαύρο πέπλο. Μας τάζουν την προκήρυξη για να δούμε πως μας έχουν φροντίσει. Αλλά επί δύο βδομάδες ο πολυάσχολος Γ.Γ. υπανάπτυξης, κ. Αγραφιώτης, δεν ευκαιρεί να βγάλει φωτοτυπία, και ποτέ κανείς δεν θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα αυτού του ξεπουλήματος αφού κανείς ποτέ δεν θα μάθει τις αποκλίσεις από την προκήρυξη.

Ο πρώην Άκης, επικαλούμενος το ένδοξο παρελθόν του «στους μπαξέδες του σοσιαλισμού», και ο νυν κ. Χριστοδουλάκης, επιδεικνύοντας το λαμπρό παρόν του «στους κήπους του νεοφιλελευθερισμού», τάζουν ένα καλύτερο μέλλον σπαρμένο με τα οράματα των ιδιωτικοποιήσεων, από το οποίο θα θερίσουμε τα φαντάσματα των... Λεπέν. Μόνο θλίψη μας προκαλούν.

ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ. Ροκανίζουνε χρόνο. Για να είμαστε φρόνιμοι. Για να εκτονώσουν την αντίθεσή μας.

ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΎΝ ΣΕ ΕΘΝΙΚΉ ΜΕΙΟΔΟΣΊΑ, ΑΦΟΎ:

«Σε περίπτωση απόκτησης των ΕΛΠΕ η LUKOIL δεν θα
γίνει μόνο συμμέτοχος της ελληνικής αγοράς πετρελαίου,
αλλά και θα εδραιώσει τις θέσεις της σε πολύ πιο
δυναμικές αγορές των Βαλκανίων».
                                    Λεονίντ Φεντούν, Αντιπρόεδρος της LUKOIL

• ΟΧΙ. Τα σχέδιά τους δεν πρέπει να περάσουν.
• ΟΧΙ. Δεν πρέπει να δεχτούμε το ξεπούλημα αυτής της κερδοφόρας επιχείρησης στους Λύκους της Στέπας και στους Οίκους της Τσέπας.
• ΟΧΙ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να δημιουργηθεί στη Χώρα μας ο ΕΝΑΣ παίχτης που θα κατευθύνει το παιγνίδι.
• ΟΧΙ. Δεν δεχόμαστε να βρεθούμε στο έλεος του κάθε κερδοσκόπου.

ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ είμαστε ήδη στο δρόμο των ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΉΣΕΩΝ.


Την Τρίτη, 11/6/2002 Τρίωρη Στάση 11.00 π.μ.-2.00 μ.μ.
συναντιόμαστε, με τους υπόλοιπους συναδέλφους μας του Ομίλου, στο INTERCONTINENTAL
στη γενική συνέλευση των μετόχων για να χαλάσουμε τη φιέστα τους.
ΤΑ ΕΛΠΕ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΜΑΓΑΖΙ ΤΟΥΣ.
ΟΦΕΊΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΈΨΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.