Να εμποδίσουμε αυτούς που θέλουν να μας εκποιήσουν ή να δεχτούμε τη μοίρα μας;
28 Μαϊου 2002 συγκέντρωση ΟΛΩΝ των εργαζομένων του Ομίλου και πορεία στο Υπουργείο Ανάπτυξης.

27 Μαΐου 2002

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Να εμποδίσουμε αυτούς που θέλουν να μας εκποιήσουν
ή να δεχτούμε τη μοίρα μας;

Την περασμένη Πέμπτη, 23 Μαΐου, πάνω από 600 εργαζόμενοι του Ομίλου ΕΛΠΕ, από το Σωματείο μας, τα Διυλιστήρια Ασπροπύργου, την Ασπροφoς συγκεντρωθήκαμε στις 4 μ.μ. στο Σύνταγμα έξω από το Υπουργείο Οικονομίας, και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στη Βουλή, όπου επιδόθηκε ψήφισμα στον αντιπρόεδρο κ. Σ. Κοσμίδη και ενημερώθηκαν οι εκπρόσωποι των Κομμάτων. Ήδη έχουν κατατεθεί και επερωτήσεις.

Δυστυχώς, στη φωτογραφία που ακολουθεί λίγοι από εμάς φώναξαν «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΠΕ». Το Σωματείο μας είχε τη μικρότερη συμμετοχή.

Γιατί συναδέλφισσες και συνάδελφοι;

Μήπως η πλειοψηφία των εργαζομένων στην ΕΚΟ - ΕΛΔΑ επιθυμεί την ιδιωτικοποίηση της Εταιρείας μας; Ποιος από μας πιστεύει ότι με την εκποίηση μιας εύρωστης επιχείρησης στους ιδιώτες τα πράγματα θα πάνε καλύτερα;

Ή μήπως δεν πρόκειται για εκποίηση όταν το 23,17%, δηλαδή το 1/4 περίπου, των ΕΛΠΕ πωλείται προς 154 δισ. δρχ. τη στιγμή που τόσο κοστίζει μόνο μία (1) από τις 45 μονάδες παραγωγής καυσίμων;

Υπάρχει κανείς που να τρέφει αυταπάτες πως θα ωφεληθούμε ως εργαζόμενοι και πολίτες αυτής της χώρας; Ούτε ένας. Είμαστε σίγουροι.

Γιατί κατά βάθος ΟΛΟΙ γνωρίζουμε ότι θα πληρώσουμε διπλό «τίμημα», αφού ιδιωτικοποίηση σημαίνει:

-Απώλεια θέσεων εργασίας            -Κατάργηση των εργασιακών σχέσεων
-Λιγότερα έσοδα στο Δημόσιο      -Υπερκέρδη στους Ιδιώτες
-Ακριβότερα καύσιμα για εμάς τους πολίτες.

Μήπως αδιαφορούμε επειδή, όπως λένε οι πιο ψύχραιμοι, «όταν το Δημόσιο διατηρήσει το Μάνατζμεντ, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα»;

Ποιος μας το εγγυάται όμως; Ο Άκης του 1992 που μας καλούσε να αλυσοδεθούμε στην πόρτα του Διυλιστηρίου για να μην εκποιηθεί η Δημόσια περιουσία; Ή ο κ. Τσοχατζόπουλος του σήμερα;

Ποιον να πιστέψουμε όταν σε συνάντησή με εκπροσώπους των Σωματείων ο κ. Τσοχατζόπουλος του σήμερα δηλώνει ως Άκης του χτες ότι «ο Όμιλος δεν πουλιέται, αλλά ψάχνει για συνεργάτη» και ότι «δεν αποκλείεται τελικά ο διαγωνισμός να μην προχωρήσει»;

Ποιον να πιστέψουμε όταν την ίδια ώρα ο Άκης του χτες ως Υπουργός Ανάπτυξης του σήμερα νομιμοποιεί τον... διαγωνισμό; Ποιον να πιστέψουμε όταν παράλληλα και... οι τρεις μαζί διαπιστώνουν προβλήματα στη συνεργασία της Lukoil με τον Όμιλο Λάτση;!

Να πιστέψουμε την Κυβέρνηση του σήμερα, η οποία ωςΚόμμα του 1996, στο προεκλογικό της πρόγραμμα μίλαγε μόνο για 10% μετοχοποίηση; Χτες, το «σήμερα» υποστήριζε επί λέξει για τα ΕΛΠΕ ότι:

«εκτός της άντλησης κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση του αναγκαίου επενδυτικού προγράμματος της (τότε) ΔΕΠ, αναμένεται να διασφαλισθεί ακόμη περισσότερο η θέση του Ομίλου μετά τις ανακατατάξεις και συγχωνεύσεις στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και στην Ελλάδα, στον ιδιωτικό τομέα πετρελαίου».

και τόνιζε:

Η πολιτική μας στον Πετρελαϊκό Τομέα έχει μεταξύ άλλων και τους εξής αλληλένδετους άξονες: Ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, Ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, Προστασία του καταναλωτή, Προώθηση έρευνας και εκμετάλλευσης των εγχώριων υδρογονανθράκων.

Σήμερα πώς θα τα πετύχει όλα αυτά ένα μεταλλαγμένο «σήμερα»; Και τι απαντήσεις δίνει η ίδια(;) Κυβέρνηση στα ακόλουθα ερωτήματα;

• Ποια ανάγκη επέβαλε την απαρχή της ιδιωτικοποίησης των ΕΛΠΕ, μιας αναπτυσσόμενης, σύγχρονης, κερδοφόρας επιχείρησης σε έναν στρατηγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας;
• Γιατί δεν ακυρώνει τον διάτρητο διαγωνισμό της... μιας προσφοράς;
• Πώς θα αποτραπούν οι μονοπωλιακές καταστάσεις με τον Λάτση πασών των Ελλαδών;
• Τι απαντά ο υπουργός Ανάπτυξης για το ευτελές του τιμήματος πώλησης;
• Τι θα πει σ’ εμάς τους εργαζόμενους για τους κινδύνους υποβάθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων και της μείωσης της απασχόλησης στην Εταιρεία;
• Γιατί απεμπολεί το σημαντικό θέμα έρευνας και εκμετάλλευσης του πετρελαίου, και πώς θα αποτρέψει τις δυσμενείς επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια της χώρας μας;

"Ό,τι γίνεται στα Ελληνικά Πετρέλαια γίνεται για το καλό σας"! Μ’ αυτό το ατράνταχτο επιχείρημα μας απάντησε την Πέμπτη ο «μαθητευόμενος μάγος του νεοφιλελευθερισμού» κ. Χριστοδουλάκης στην συνάντησή που είχαμε μαζί του για να του επιδώσουμε το ψήφισμά μας. Φανερά ενοχλημένος με τα συνθήματα που φώναζαν οι συγκεντρωμένοι απ’ έξω. Χαλάει βλέπετε η πλαστή εικόνα συναίνεσης.

Αλλά αυτός είναι καινούργιος. Δεν έχει δεσμεύσεις με το παρελθόν μας. Δεσμεύεται μόνο από τις «επιταγές» του Κεφαλαίου, ο μάγιστρος. Και ξιφουλκεί απειλητικά σε όσους τον αμφισβητούν.

Κι εμείς τι κάνουμε, αφού δεν έχουμε φίλους Υποδιοικητές της Εθνικής και ανώτατα στελέχη του Λάτση;

Και γιατί να βαδίσουμε προς τα εκεί απ’ όπου οι άλλοι γυρίζουν πλέον; Μετά τα φοβερά «σκοτάδια» και τα καταχρεωμένα -λόγω τιμής!- νοικοκυριά της Καλιφόρνιας, μετά τους τραγικούς εκτροχιασμούς των Αγγλικών Σιδηροδρόμων, μετά την τρικυμία της εκεί Εταιρείας Υδάτων, κ.λ.π., κ.λ.π., μπορούμε άραγε να πιστεύουμε ακόμα ότι το ντόπιο κεφάλαιο και το ρώσικο συνεταιρικό του -από μια χώρα που τη μαστίζει η ανεργία και τη λυμαίνεται η μαφιόζικη νομενκλατούρα- θα κάνει επενδύσεις;

Πιστεύει κανείς ότι οι Ρώσοι θα μας φέρουνε ρούβλια; Από τις τράπεζες θα αντλήσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια. Θα αρμέξουν όσο και ό,τι μπορούν, κι εμείς θα πληρώσουμε τον μαύρο χρυσό... για χρυσό.

Η πικρή ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων είναι η ιστορία της διαπλοκής. ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

Η περίφημη νεοφιλελεύθερη αρλούμπα περί απελευθέρωσης των Αγορών για αυτορρύθμισή τους και για φτηνές παρεχόμενες υπηρεσίες, το μόνο που πέτυχε ήταν:
Απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, αυτορρύθμιση των κυνηγών κεφαλαίου, φτηνή αμοιβή εργασίας.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Θεωρούμε πως τα παραπάνω, ερωτήματα και διαπιστώσεις, συνηγορούν στο ότι δεν πρέπει να δεχτούμε την -με προβλέψιμες για ΟΛΟΥΣ μας συνέπειες- ιδιωτικοποίηση του Ομίλου.

Εκτός κι αν εμείς, εδώ στην ΕΚΟ-ΕΛΔΑ, είμαστε κάτι το ξεχωριστό· εκτός κι αν ο δικός μας τρόπος σκέψης κινείται σε άλλα επίπεδα από την πλειοψηφία των εργαζομένων στον Όμιλο· εκτός κι αν εμείς είμαστε τόσο ρεαλιστές ώστε να βλέπουμε το μάταιο του εγχειρήματος, «επειδή αυτοί αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς».

Εκτός κι αν εμείς δεν σκεφτήκαμε ποτέ μήπως συμβαίνει το αντίστροφο. Μήπως δηλαδή «αποφασίζουν αυτοί επειδή είναι χωρίς εμάς».

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,
Οφείλουμε να εμποδίσουμε αυτούς που επιμένουν να σφαγιάσουν το μέλλον μας, μόνο και μόνο για το προσωπικό τους συμφέρον. Οφείλουμε να σταθούμε απέναντί τους.

• Παραμένοντας απαθείς και δεχόμενοι τη μοίρα μας δεν ξορκίζουμε το «κακό».
• Όταν απουσιάζεις από το παρόν σου, ταυτόχρονα λιποταχτείς κι απ’ το μέλλον σου.
• Όταν κοιτάζεις τη δουλίτσα σου χάνεις με βεβαιότητα τη δουλειά σου.

Και τότε με μαθηματική ακρίβεια συμβαίνει αυτό που όλοι σκεφτόμαστε αλλά δεν τολμάμε να ομολογήσουμε.

Για όλους αυτούς τους λόγους, και για όσους ακόμα δεν χωράνε στα στενά περιθώρια μιας ανακοίνωσης, έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, πικετοφορίες και προσφυγή με τη φυσική μας παρουσία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, αφού ο Όμιλος Λάτση θα κατέχει τα τρία από τα τέσσερα διυλιστήρια που λειτουργούν στη χώρα. Στο πλαίσιο αυτό και για την εβδομάδα που τρέχει:

Αύριο Τρίτη, 28 Μαΐου 2002 και ώρα 16.00, στην είσοδο του Πύργου θα
γίνει συγκέντρωση ΟΛΩΝ των εργαζόμενων του Ομίλου, και στη συνέχεια
πορεία στο Υπουργείο Ανάπτυξης.

Στις καινούργιες φωτογραφίες και κάτω από το πανώ του Σωματείου
θα είμαστε περισσότεροι από όλους.

• Εμείς οι εργαζόμενοι γιγαντώσαμε τα ΕΛΠΕ.
• Η κυβέρνηση Σημίτη δεν μπορεί να χαρίσει τη ζωή μας στον Λάτση.
• Έχουμε και Μνήμη και Κρίση.
• Η αξιοπρέπειά μας είναι αδιαπραγμάτευτη.
• Τα ΕΛΠΕ δεν χρειάζονται οικονομικά δεκανίκια.
• Ο Όμιλος θα εξακολουθήσει να στηρίζει την εθνική οικονομία, μόνο όσο υπάρχει Συνείδηση.

Τώρα ξέρουμε όλοι. Άλλοθι και δικαιολογίες δεν υπάρχουν πια.

“Ό,τι γευόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο
δεν το κληρονομήσαμε απ’ τους πατεράδες μας.
Το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.”

Συναδελφικά, για το Διοικητικό Συμβούλιο